Saturday, August 21, 2010


पंख फुटले पिलांना
दिशा धुंडाळती दाही
साद घालते घरटे
त्याला प्रतिसाद नाही

पिले हिंडती मोकाट
घेती पंखात आभाळ
नाही घरट्याची कुठे
सय जराही ओढाळ

पिले कोवळ्या वयात
आता लागली उडाया
त्यांच्या रक्तात रुजेना
वृक्ष वल्लरींची माया

दु:ख घरट्यांना नाही
पिले उडून जाण्याचे
पिले तशीच उडाली
काय करावे गाण्यांचे ?

5 comments:

जयश्री said...

व्वा...!!
अगदी वस्तुस्थिती.....काय करावे गाण्याचे ??

Unknown said...

wa kya bat hai dada...sundar

asha-jogleakr.blogspot.com said...

दु:ख घरट्यांना नाही
पिले उडून जाण्याचे
पिले तशीच उडाली
काय करावे गाण्यांचे ?
खरंय . सुंदर कविता.

Prasanna Shembekar said...

Thanks for the appreciation, Jayashree, Prashant and Asha.

Unknown said...

my god....awesome