घायाळ परतला योद्धा
वेशीवर जाऊ नको तू
दु:खांना रक्तापेक्षा
अश्रूंची किंमत आहे

रडणारया डोळयांमागे
हसणारे ऊर लपू दे
तुटलेले खड्गच त्याला
घावाहून बोचत आहे

देहावर पांघरलेला
राहू दे तसा तो शेला
ती त्याच्या शर्थखुणांची
उरलेली दौलत आहे
-------------